Jedną z najwcześniej kwitnących wiosną roślin jest Lepiężnik. Jego kwiaty pojawiają się na przełomie lutego i marca zanim rozwiną się liście. Lepiężnik należy do tej samej rodziny co podbiał ale jest od niego większy, ma lekko ząbkowane, od spodu kutnerowate liście. Jako zioło popularny był już w średniowieczu a stosowany do leczenia dżumy i epilepsji oraz trudno gojących się ran i oparzeń.
Surowcem leczniczym są liście, kwiaty i korzenie. Lepiężnik ma silne właściwości przeciwzapalne. Może być stosowany zarówno w przypadku przewlekłych stanów zapalnych (reumatyzm, dna moczanowa, choroba wrzodowa) jak również w infekcjach dróg oddechowych z gorączką, działa wykrztuśnie. Badania wykazały że lepiężnik jest tak samo skuteczny w leczeniu alergii i kataru siennego jak doustne leki przeciwhistaminowe, przy czym nie powoduje nadmiernej senności, apatii czy otępienia. Herbata z liści lepiężnika łagodzi takie objawy jak podrażnienie spojówek czy łzawiące oczy. Ponadto leczy kamicę żółciową i moczową, działa uspokajająco i pomaga na bezsenność, łagodzi bóle migrenowe i bóle reumatyczne (kremy i żele z lepiężnikiem w składzie). Należy jednak pamiętać, żeby nie stosować go dłużej niż 12-16 tygodni.
Napar z lepiężnika na alergie wg. H. Różańskiego:
2 łyżki rozdrobnionych kłączy lub liści zalać 1 szklanką wrzątku. Odstawić pod przykryciem na 30 minut, przecedzić. Pić 4 razy dziennie po 50 ml. Napar można wkraplać dodatkowo do nosa przy katarze siennym oraz stosować do okładów przy alergicznym zapaleniu spojówek.
